- डा.डिआर उपाध्याय,
यो देशको उन्नति , प्रगति के कसरी गर्ने भन्ने चिन्तन मनन सवैको हुन जरुरी छ । सत्ता स्वार्थ र राजनीतिक दाउपेजले मुलुक अघि बढाउन सकिदैन । अहिले देशमा जुन किसिमको राजनीति गतिविधि चलिरहेको छ त्यसमा जनता पूर्णरुपमा सन्तुष्टि छैनन् । देशको भाग्य र भविश्य निर्माणका लागी सवै जुटनु पर्ने बेला हो यो । पार्टी भित्रको आन्तरिक विवादले देश सोचे अनुसार अघि बढन नसकेको यथार्थ हो । संसद अवरुद्ध छ , जनताका समस्या उठाउने थलो नै अवरुद्ध हुदा जनसरोकारका बिषय ओझेलमा परेका छन ।
आज देश बिषम परिस्थितीवाट गुज्रिरहेको छ । जनताका समस्या दिन प्रतिदिन बढदै गएका छन । जनतालाई एक छाक खान समस्या भैरहेको छ । महंगीले आकाश छोएको छ । बजार भाउ छोइसक्नु छैन । देशमा पटक पटक राजनीतिक परिवर्तन त भयो तर जनताको जीवनमा परिवर्तन आउन सकेन । राजनीतिक परिर्वतनका लागी जनताको त्याग , तपस्या र वलिदानी भएको थियो । त्यो कुरा दलका नेताहरुले बिर्सिदै गएका छन । राजनीतिक दल र तिनका नेताहरु आफनो ब्यक्तिगत स्वार्थ बाहेक अरु केही सोचेनन् । समस्या यो हो । हिजो सम्म राम्रो संग जुत्ता चप्पल लगाउन नसक्ने नेताहरु अहिले रातारात खर्वपति बनेका छन ।
राजनीतिको नाममा ब्यापार भएको छ । यसरी देश बन्दैन । देश बनाउन त्याग, तपस्या र दुरदर्शी नेताको आबश्यकता हुन्छ । कुनै पनि ब्यक्तिगत स्वार्थ नभएको नेताले मात्र देश बनाउँछ । स्वार्थी नेताले देश वनाउन सक्दैनन् । आज हरेक पार्टीका कार्यकर्ताहरु निरीह छन । नेताले जे भन्यो त्यो मान्न तयार छन । पुराना पुस्ताका नेताहरुले ज्यान जाला आफनो पद छोडन तयार छैनन् । युवापुस्तामा नेतृत्व हस्तान्तरण गर्न कुनै पार्टी तयार छैनन् । यो हरेक पार्टीमा देखिएको रोग हो । युवा नेताहरु खुलेर शीर्ष नेताको आलोचना गर्न सक्दैनन् । लोकतन्त्रमा छलफल आलोचना गर्न पाइन्छ । पार्टीलाई सत्मार्र्गमा हिँडाउने भनेको युवाहरुले हो । अव अहंकारको राजनीतिले कसैलाई फाइदा गदैन ।
अव दलहरु सुध्रिनु पर्छ । नेताले जे गरे पनि अन्धभक्त भई स्विकार्ने काम युवा नेताहरुले गर्नु हुदैन । कार्यकर्ताहरु दल र तिनका नेताहरुको अन्धभक्त हुनु हुदैन । नेताका गलत कदमविरुद्ध बोल्न सक्नु पर्छ । जे गरे पनि ठीक हो भन्दै पछि लाग्नु राम्रो होइन । हरेक पार्टीका कार्यकर्ताहरुको आफ्नै पीडा छ । त्यो पीडा नभएको होइन । नेतावाट अपहेलित हुुनुपर्ने अवस्था पनि छ । तल्लो तहका कार्यकर्ताले दैनिक रूपमा जनताका सुखदुःखमा साथ दिइरहेका पनि छन । जनताका समस्यालाई सरकारसमक्ष र सरकारका योजना कार्यक्रम जनतासमक्ष राख्नेगरी सरकार र जनताबीच पुलको काम पनि त्यही तल्लो तहका नेता कार्यकर्ताले गरिरहेका छन । तर, नेताहरू महत्व दिँदैनन ।
ती जनताका समस्याहरु प्राथमिकतामा पर्दैनन् अनि निराश भएर गाउँ फर्किन्छन् ् तर कार्यकर्तामा भएको यो इमानदारितालाई नेताहरुले सम्मान गर्न सिक्नु पर्छ । चाकडीले पद, प्रतिष्ठा मिल्ने परिपाटी पार्टीमा झांगिदै गएको छ । यस्तो परिपाटीमा सुधार हुनु जरुरी छ । जो इमानदार नेता कार्यकर्ता छन तिनीहरु लाभको राजनीतिमा पछि छन । त्यसले गर्दा नेताका गलत कदमविरुद्ध बोल्ने साहस गदैनन् । तर, सबै कार्यकर्ता यसरी नै चुप लागेर बसेका छैनन् । जो निष्ठावान् इमानदार देशभक्त छन्, उनीहरू सशक्त रूपले खबरदारी गरिरहेका छन् । अहिले प्रतिनिधिसभा पुनःस्थापना भएर राजनीतिले एउटा गति लिए पनि संसद्ले उपयुुक्त बिजनेसअनुसार कामगर्न पाइरहेको छैन । संसदीय मर्यादा गुमाइरहेका छन् ।
